Ρίζες
Το tango γεννήθηκε προς το τέλος του 19ου αιώνα στις λαϊκές γειτονιές του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέο και προήλθε από συνένωση Ευρωπαϊκών, Νοτιοαμερικανικών και Αφρικανικών στοιχείων και συγκεκριμένα από τους μετανάστες που συνέρρεαν κατά χιλιάδες στο λιμάνι του Buenos Aires ψάχνοντας μια καλύτερη τύχη.
Χορός
“Tango es caminar con una mujer al pecho” , “To Tango είναι να περπατάς με μια γυναίκα στο στήθος”
Αν το πούμε απτά το tango είναι ένα συναίσθημα που χορεύεται, μοναδικό και στιγμιαίο, μια στιγμή ευτυχίας που αιχμαλωτίζεται σε λίγα λεπτά, όσο διαρκεί δηλαδή ένα tango, αν όμως βιώσεις κάτι τέτοιο το αναζητάς συνεχώς .
Το tango χορεύεται από ζευγάρια αγκαλιασμένα, και μολονότι η αγκαλιά μπορεί κάποτε να χαλαρώνει για να γίνουν κάποιες κινήσεις πιο άνετα, κατά κανόνα δεν “σπάει”. Είναι έντονα αυτοσχεδιαστικό με σαφώς διακριτούς ρόλους για τον καβαλιέρο και την ντάμα, καθώς ο καβαλιέρος με την κίνησή του προτείνει κινήσεις στην ντάμα και νιώθοντας τις αντιδράσεις τις, προχωρά στο επόμενο βήμα. Έτσι, στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν μη λεκτικό διάλογο του ζευγαριού ερμηνεύοντας την μουσική γιατί, σε αντίθεση με άλλους χορούς, το tango δεν έχει τυποποιημένα βήματα και φιγούρες αλλά μάλλον ένα κινησιολογικό λεξιλόγιο που επιτρέπει έναν δημιουργικό αυτοσχεδιασμό ανάλογα με την μουσική, την διάθεση του ζευγαριού και τον διαθέσιμο χώρο στην πίστα.
Στο tango υπάρχουν διαφορετικά στυλ και τεχνικές. Ο πυρήνας του είναι το κοινωνικό tango που χορεύεται σε μια πίστα χορού και είναι όπως είπαμε αυτοσχεδιαστικό αλλά υπάρχει και το tango escenario που χορεύεται στη σκηνή και συνήθως είναι χορογραφία η οποία μπορεί να έχει μπολιασμένα και στοιχεία από άλλους χορούς κρατώντας όμως τη δομή του κλασικού tango. Ασχέτως στυλ, το tango μετά το 1983 είναι ένας χορός που συνήθως διδάσκεται από δασκάλους ενώ στην Αργεντινή της χρυσής εποχής οι χορευτές ήταν αυτοδίδακτοι και αλληλοδιδασκόμενοι.
Milonga
Στην Αργεντινή, αλλά και όπου αλλού στον κόσμο υπάρχουν θιασώτες του Αργεντίνικου tango, το tango ως κοινωνικός χορός χορεύεται προπάντων σε συναθροίσεις για τις οποίες έχει επικρατήσει το όνομα Milonga. Εκτός από tango, σε αυτές τις βραδιές χορεύεται και tango vals (με κινησιολογία tango) και milonga (ένας συνήθως πιo ρυθμικός και γρήγορος χορός που μοιράζεται το όνομά του με αυτό της χορευτικής συνάθροισης). Σε μια milonga ακολουθούνται συνήθως ειδικοί παραδοσιακοί κανόνες που αποσκοπούν στο να διευκολύνουν τον χορό, αλλά κυρίως στο να διαμορφώσουν μια όμορφη ρομαντική ατμόσφαιρα κάνοντας τον χορευτή να νιώθει πως μεταφέρεται σε έναν κόσμο σχεδόν μαγικό, τον κόσμο του tango. Η μουσική είναι προπάντων από την Αργεντινή της χρυσής εποχής, αλλά κάποτε και παλιότερη και κάποτε και πιo πρόσφατη, άλλοτε στο παραδοσιακό στυλ, άλλοτε από το νεωτερικό ρεπερτόριο του tango nuevo.
Γύρω στο 1990 άρχισε και στην Ελλάδα να αναπτύσσεται ενδιαφέρον για το αργεντίνικο tango, με παράλληλη εμφάνιση των πρώτων δασκάλων στην Αθήνα (Ελλήνων και Αργεντίνων) και σχολών. H Academia del Tango ιδρύθηκε το 2000 αποτελώντας τον πρώτο χώρο Αργεντίνικου tango στην Ελλάδα.
Τέλος, το tango δεν είναι μόνο χορός, είναι μουσική και κουλτούρα, είναι κοινωνικό φαινόμενο, τρόπος ζωής, είναι ποίηση, είναι στίχοι που μιλούν για πανανθρώπινα συναισθήματα γι’ αυτό και προστατεύεται από την UNESCO σαν πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας.
